Σε μια δικαιοκρατούμενη πολιτεία, από τα πρόσωπα που ασκούν πολιτική εξουσία εκπορεύονται αδιάλειπτες και πολυσχιδείς δραστηριότητες.

Σε ένα σύγχρονο κράτος όμως, η ίδια η πολιτεία πρέπει να χρησιμοποιεί τη νομοθετική της λειτουργία, για να περιορίζει τη δική της εξουσία με νομικούς κανόνες, γιατί είναι απαραίτητο να καθορίζονται τα όρια των επεμβάσεων της δημόσιας εξουσίας στον κύκλο ζωής των ανθρώπων.

Οι κανόνες που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ προσώπων που ασκούν πολιτική εξουσία και των πολιτών είναι κανόνες δημοσίου δικαίου. Η δημόσια εξουσία υπόκειται μεν σε νομικούς φραγμούς, αποτελεί, ωστόσο, από τη φύση της εξουσία επιβολής.

Στο σύστημα της αυτοδιοίκησης, το διοικητικό έργο κατά ένα μέρος έχει ανατεθεί στους Δήμους. Στους Δήμους, λοιπόν, που δημιουργεί το κράτος με νόμο, παραχωρεί το δικαίωμα να ασκούν επί ορισμένων αντικειμένων πολιτική εξουσία.

Έτσι, οι διοικούμενοι βλέπουν να στρέφονται προς αυτούς ενέργειες πολιτικής εξουσίας που δεν προέρχονται από την πολιτεία, αλλά από τους Δήμους. Οι ενέργειες αυτές έχουν ως σκοπό την πραγματοποίηση του κοινού συμφέροντος, του κοινού καλού.

Η δημόσια εξουσία που ασκείται από τους Ο.Τ Α δεν έχει πρωτογενή χαρακτήρα, αλλά είναι δοτή εκ μέρους της πολιτείας.

Οι αιρετοί, επομένως, εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, στις σχέσεις τους με τους πολίτες, ακόμα και σε αντιθέσεις μαζί τους, ιδιαίτερα όταν ακολουθείται η δικαστική οδός, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι είναι φορείς δημόσιας δοτής εξουσίας, που εκ των πραγμάτων τους καθιστά ισχυρούς. Πρέπει να αυτοπεριορίζονται και να ακολουθούν το παράδειγμα της ίδιας της πολιτείας, που τους παρείχε αυτή τη δύναμη.

Κρανίδι 03-02-2022

Γιάννης Μαργέτας.