Στις 13 Μαΐου του 1924 πέθανε  στο πατρικό του σπίτι, στη γενέτειρά του, σε ηλικία 61 ετών, ο Κρανιδιώτης, μεγάλος πολιτικός, Εμμανουήλ Ρέπουλης που γεννήθηκε το1863 στο Κρανίδι.

Ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά  του Παντελή Ρέπουλη και της Παρασκευής Λάμπρου, από την Κοιλάδα. Μετά τα πρώτα του γράμματα στο Κρανίδι, τελείωσε το Γυμνάσιο στο Ναύπλιο και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Διακρίθηκε στη δημοσιογραφία με την πλούσια και δυναμική αρθρογραφία του και στην πολιτική.  Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες Ακρόπολις, Σκριπ, Νέον Άστυ, Εστία.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ερμιονίδας το 1899. Η μαχητικότητα και οι εκσυγχρονιστικές του ιδέες τον οδήγησαν στην πολιτική ομάδα των «Ιαπώνων» και από το 1910 έγινε στέλεχος του κόμματος των Φιλελευθέρων και ο στενότερος συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, στο πλευρό του οποίου αγωνίστηκε για την επίλυση σπουδαίων κοινωνικών και εθνικών θεμάτων.

Από το 1910 μέχρι το 1920 ανέλαβε εξέχουσες πολιτικές θέσεις  (Υπουργός Εσωτερικών, Οικονομικών, γενικός διοικητής Μακεδονίας, αναπληρωτής Υπουργός του Προέδρου της Κυβέρνησης, αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης καθώς και προσωρινός Υπουργός σε άλλα υπουργεία). Ως υπουργός Εσωτερικών  εισηγήθηκε το 1912 το νόμο ΔΝΖ/1912 περί Δήμων και Κοινοτήτων. Ήταν μαζί με τον Βενιζέλο το 1916 στη Θεσσαλονίκη και μετά την ήττα των Φιλελευθέρων το 1920 αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Επανεξελέγη το1923 βουλευτής, αλλά τον πρόδωσε η υγεία του.

Οραματιστής, μαχητικός, ανιδιοτελής, ασυμβίβαστος, με νεωτεριστικές απόψεις και διορατικότητα, με ήθος, φιλομάθεια και εργατικότητα, γνωστός για τη ρητορική του δεινότητα συνέβαλε αποφασιστικά στο μεταρρυθμιστικό έργο των κυβερνήσεων του Βενιζέλου και στη διαμόρφωση μιας πιο ισχυρής Ελλάδας .