Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την κατάθεση στεφάνων στο Ηρώον της Ερμιόνης για τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου από την Κοινότητα Ερμιόνης.
Μέσα σε μισή ώρα οι πολίτες παρακολούθησαν να «παραδίδονται μαθήματα» για τον τρόπο που πρέπει να εορτάζουμε τις εθνικές μας εορτές στο μέλλον.
Εορτασμοί που δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια με άλλους πρωταγωνιστές, αλλά προσελκύουν το ενδιαφέρον των παρισταμένων κάθε λεπτό.
Παρακολουθήσαμε τον ομιλητή του πανηγυρικού της ημέρας κ. Κρητικό Ανδρέα- εκπαιδευτικό- να μετατρέπει ένα μονόλογο (που εκ των πραγμάτων είναι μία ομιλία) σε ουσιαστικό διάλογο με τους πολίτες. Να συνδέει αβίαστα το παρελθόν με αυτά που ζούμε σήμερα στον πλανήτη μας και στη γειτονιά μας. Το μήνυμα για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών να εκπέμπεται εκκωφαντικά. Ουμανισμός, οικουμενικότητα, αντιρατσιστικά μηνύματα, «παρήλασαν» μπροστά στα μάτια των παρισταμένων, με δρώμενο που έγινε με τη συνεργασία του Προέδρου της Κοινότητας και του ομιλητή, προσωποποιημένα από τέσσερις πρόσφυγες.. Μία ομιλία καθηλωτική.
Παρακολουθήσαμε τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης κ Γανώση Ιωσήφ, να κάνει προσκλητήριο πεσόντων, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Να απαγγέλλει, κατά την κατάθεση στεφάνου εμπνευσμένο κείμενο, στις λίγες γραμμές του οποίου ενοποιούσε ουσιαστικά τους αγώνες και τις θυσίες του Ελληνισμού το 1821, το 1912, κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο αλλά και το 1922 με την προσφυγιά.
Στους μαθητές μοιράστηκε φυλλάδιο με την ιστορική ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.
Όταν η καινοτομία δεν είναι ταυτισμένη μόνο με την επιστήμη ή την επιχειρηματικότητα, όταν δεν είναι λέξη κενή περιεχομένου, όπως συμβαίνει πολλές φορές, αλλά την αναζητούμε, την επιδιώκουμε και την τολμάμε σε κάθε δράση, τότε βιώνουμε τέτοιες στιγμές!!